Biogramy Jurorów

Przewodniczący Jury

dr hab. MACIEJ WRÓBLEWSKI

Rocznik 1968, polonista, autor blisko 80 artykułów naukowych, esejów i recenzji. W kręgu jego naukowych zainteresowań znajdują się: historia polskiej literatury XX i XXI wieku (współredaktor tomu „Polska proza i poezja po 1989 roku wobec tradycji”), antropologia literacka i kulturowa, rodzima fantastyka (monografia „Czytanie przyszłości”. Polska fantastyka naukowa dla młodego odbiorcy), dzieje szkolnej polonistyki (monografie: „Proza niefikcjo­nalna w edukacji polonistycznej ucznia szkoły średniej [1855-1939]”, „Jan Rymarkiewicz – dziewiętna­stowieczny humanista”).

Ponadto jest autorem baśni populary­zujących wiedzę o elektryczności wśród najmłodszych czytelników (m.in. „Kuba i Jaśnik”, „Pojedynek o świetlną koronę”, „Wieża światła”) oraz zbioru opowieści „Historie Jakuba Blottona z widokiem na Toruń”. Obszerna lista publikacji znajduje się pod adresem: http://www.ilp.umk.pl/spis-pracownikow/wroblewski/. Na początku lat 90. pracował w toruńskich szkołach jako nauczyciel języka polskiego, od roku 1995 zatrudniony w Instytucie Literatury Polskiej UMK w Toruniu, obecnie (r. 2014) kierownik Zakładu Antropologii Literatury i Edukacji Polonistycznej w Instytucie Literatury Polskiej i prodziekan Wydziału Filolo­gicz­nego UMK w Toruniu. W latach 2007-2011 prezes toruńskiego oddziału Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza, w latach 1998-2002 członek zespołu redakcyj­nego „Przeglądu Artystyczno-Literackiego”, na stałe współpracuje z czaso­pismem „Polonistyka”. Z zamiłowania żeglarz i fotografik.

 

dr hab. DARIUSZ BRZOSTEK

Teoretyk literatury, kulturoznawca, adiunkt w Katedrze Kulturoznawstwa UMK. Zajmuje się badaniem kultury popularnej, estetyki grozy oraz antropologii kontrkulturowej. Komentuje twórczość Stanisława Lema. Uprawia także sound studies oraz field recording. Autor monografii: Nasłuchiwanie hałasu. Audioantropologia między ekspresją a doświadczeniem, Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń 2014 oraz Literatura i nierozum. Antropologia fantastyki grozy, Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń 2009. W roku 2001 doktoryzował się na Wydziale Filologicznym UMK na podstawie pracy Kategoria czasu w literaturze fantastycznonaukowej (promotor: prof. Andrzej Stoff), w roku 2010 habilitował tamże na podstawie rozprawy Literatura i nierozum. Antropologia fantastyki grozy.

Publikował teksty naukowe, popularnonaukowe oraz eseistyczne w czasopismach: „Acta Universitatis Nicolai Copernici”, „Undergrunt”, „Antena Krzyku”, „Aktivist”, „Glissando. Magazyn o Muzyce Współczesnej”, „Zine”, „Gościniec Sztuki. Magazyn Artystyczno-Literacki”, „Teksty Drugie”, „Literatura Ludowa”, „Ha!art”, „Opcje”, „Fraza”, „M/I”, „Fragile”, „Polonistyka”, „Trans/Wizje”, „Punkt”, „Kultura Współczesna”, „Przegląd Kulturoznawczy”, „Litteraria Copernicana”, „Literatura i Kultura Popularna”, „FA-art”.

Współpracował naukowo i artystycznie z takimi instytucjami i organizacjami jak: Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, Пројекат Растко: Библиотека српске културе, Narodowa Galeria Sztuki „Zachęta”, Centrum Stuki Współczesnej „Znaki Czasu”, European Federation of Psychology Students’ Associations, Polskie Stowarzyszenie Studentów i Absolwentów Psychologii, Galeria Miejska „Arsenał” w Poznaniu, Galeria „Kolonia Artystów” w Gdańsku, Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie, Centre International de Poésie: Marseille, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN.

Spis publikacji.

 

dr hab. MONIKA BRZÓSTOWICZ-KLAJN

Doktor habilitowana nauk humanistycznych, adiunkt w Zakładzie Semiotyki Literatury Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, stypendystka Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej (1996), autorka książki „Wizerunek rodziny w polskiej prozie współczesnej” (Poznań 1998) i licznych haseł w „Słowniku realizmu socjalistycznego” (pod red. Z. Łapińskiego i W. Tomasika, Kraków 2004). Zajmuje się problematyką polskiego socrealizmu (przede wszystkim w kontekście fantastyki i utopii literackiej) oraz związkami między literaturą fantastyczną a historią. Poza tym można znaleźć jej artykuły i recenzje w różnych czasopismach, m.in. w: „Pamiętniku Literackim”, „Tekstach Drugich”, „BLOK-u”, „Polonistyce”, „Kulturze Współczesnej” i „Porównaniach”.

Tytuły wybranych publikacji: „Tolkienowska wyobraźnia przeciw XX-wiecznym doświadczeniom wojny” (2004), „Szklane domy w utopii i antyutopii” (2006), „Gra z tolerancją w nowożytnej utopii” (2008), „Fantastyczne narracje o Polsce” (2008), „Historia-literatura-fantastyka” (2009), „Tomasz Morus w mundurku pioniera, czyli utopia i utopijność w polskim socrealizmie” (książka autorska, 2012).

 

dr hab. JOANNA CZAPLIŃSKA

Bohemistka, absolwentka Uniwersytetu Śląskiego, gdzie również uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych, natomiast stopień doktora habilitowanego został jej przyznany przez Wydział Filologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Nim zdecydowała w pełni poświęcić się pracy naukowej, zajmowała się dziennikarstwem prasowym i telewizyjnym, przez wiele lat była komentatorką Czeskiej Sekcji Radia BBC. Tłumaczka literatury czeskiej, zwłaszcza SF. W latach 1990-2007 pracowała w Instytucie Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Szczecińskiego, od 2001 szefując Zakładowi Literatury Rosyjskiej, Ukraińskiej i Komparatystyki. Od października 2007 roku pracownik Katedry Slawistyki UO (obecnie Zakład Slawistyki Zachodniej i Południowej), a od października 2008 r. również jej kierownik.

Jej zainteresowania naukowe to literatura czeska drugiej połowy XX wieku i najnowsza, literatura emigracyjna i zjawisko emigracji w szerokim aspekcie, najnowsze kierunki rozwoju prozy europejskiej, kultura popularna. Autorka monografii: Dziedzictwo robota. Współczesna czeska fantastyka naukowa (Szczecin 2001), Tożsamość banity. Problematyka autoidentyfikacji w młodej czeskiej prozie emigracyjnej po 1968 roku (Szczecin 2006). Członkini komitetów naukowych czasopism „Česká literatura”, „Tahy”, „Lithicon”.

Interesuje się ogólnie antyutopią wszelkiej proweniencji, a w swoich pracach często porównuje w różnych aspektach prozę polską i czeską, zwłaszcza pisaną w konwencji fantastyki.

dr hab. ANNA GEMRA

Absolwentka Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Wrocławskiego; doktor habilitowany, adiunkt w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Lektor języka polskiego jako obcego (kilkuletni lektorat na uniwersytecie we Florencji). Współpraca z polskimi i zagranicznymi ośrodkami uniwersyteckimi zajmującymi się fantastyką i kulturą popularną, opieka nad studentami włoskimi zajmującymi się literaturą polską. Redaktorka „Literatury i Kultury Popularnej”.

Zainteresowania badawcze: literatura i kultura XIX wieku; kultura i literatura popularna; fantastyka, zwłaszcza fantasy i horror. Większość publikacji poświęcona tej tematyce. Autorka książek: „Kwiaty zła na miejskim bruku. O powieści zeszytowej XIX i XX wieku” (1998), „Od gotycyzmu do horroru. Wilkołak, wampir i Monstrum Frankensteina w wybranych utworach” (2008), a także licznych haseł w obu wydaniach Słownika literatury popularnej (1997; 2006) pod redakcją prof. dra hab. Tadeusza Żabskiego.

dr DOROTA GUTTFELD

Absolwentka filologii angielskiej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, praca magisterska i doktorska dotyczyła specyfiki przekładu fantastyki z języka angielskiego na polski. W Katedrze Filologii Angielskiej UMK (Pracownia Przekładoznawstwa) prowadzi seminaria i wykłady z przekłado­znawstwa, literaturo­znawstwa i historii anglojęzycznej literatury fantastycznej. Współorganizatorka toruńskich Zahconów w latach 2008 i 2009.

Wybrane publikacje: „Worlds of Our Own: Science Fiction and Fantasy in The Keeper of the Isis Light by Monica Hughes.” The Central European Journal of Canadian Studies, vol. 4, 89-100. 2004; „Coping with Mortality: Lewis, Le Guin and Rowling on the Inhumanness of Immortality.” Towards or Back to Human Values? Spiritual and Moral Dimensions of Contemporary Fantasy, ed. Justyna Deszcz-Tryhubczak, Marek Oziewicz. Newcastle-upon-Tyne: Cambridge Scholars Press, 198-208. 2006; „Cyberasceza kontra zgiełk rynku. Rozpoznanie wzorca Williama Gibsona.” Litteraria Copernicana: Kultura cyborga, ed. Edyta Lorek-Jezińska, Katarzyna Więckowska. 2011.

 

dr hab. WOJCIECH KAJTOCH

Ur. w 1957 roku w Krakowie. W 1980 r. ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim (magisterium „Władysława Terleckiego trylogia o powstaniu styczniowym…” zostało częściowo opublikowane w „Roczniku Komisji Historycznoliterackiej PAN” t. XX, Kraków 1983, oraz wznowione jako broszura w 2009 r.). Dwa lata (w okresie 1985-1987) studiował w Instytucie Literackim w Moskwie. Doktor filologii rosyjskiej (1991 – Uniwersytet Warszawski). Rozprawę pt. „Bracia Strugaccy (zarys twórczości)” wydał w 1993 r. krakowski Universitas; przełożono ją na język rosyjski i wydano w ramach 12. tomu dzieł zebranych Braci (Donieck 2003 i 2 dalsze wydania; Stawiguda 2016 – 2. wydanie uzupełnione, polskie).

Habilitację w zakresie językoznawstwa uzyskał w 2009 roku w Instytucie Języka Polskiego PAN. Obecnie jest kierownikiem Zakładu Semiotyki Mediów i Komunikacji Wizualnej w Instytucie Dziennikarstwa, Mediów i Komunikacji Społecznej UJ.

Jest także autorem książek: „Rozstrzelane kukły”, Kraków 1992 (wiersze); „Pisarze wobec „innych światów” swoich epok (Wolter – Borowski – Herling-Grudziński – Sołżenicyn – Bracia Strugaccy na lekcjach języka polskiego w szkole średniej)”, Kraków 1994; „Presymbolizm, symbolizm, neosymbolizm… Rzecz o czytaniu wierszy”, Kraków 1996; „Świat prasy alternatywnej w zwierciadle jej słownictwa”, Kraków 1999; „Doba. Wiersze i proza”, Kraków 2003; „Językowe obrazy świata i człowieka w prasie młodzieżowej i alternatywnej”, t.1 i t.2, Kraków 2008; „O prozie i poezji. Wybór szkiców i esejów z lat 1980-2010”, Częstochowa 2010; „Szkice polonistyczno-rusycystyczne”, Olsztyn 2015; „Szkice o fantastyce”, Stawiguda 2015; „Listy z Moskwy. Powieść epistolarna”, Kraków 2015; „Szkice językoznawczo-prasoznawcze”, Kraków 2016. Redaktor pierwszych czterech tomów almanachu krakowskiego oddziału ZLP „Proza, proza, proza…” (1995, 1996, 1997, 1998).

Opublikował również około 50 artykułów naukowych i krytycznoliterackich z dziedziny historii literatury polskiej i rosyjskiej XX wieku oraz prasoznawczego językoznawstwa (np. w „Zeszytach Prasoznawczych”: „Kogo wychowują czasopisma dla miłośników gier komputerowych?” 1998/1-2, „Odlotowe bez dwóch zdań! Kultura języka, stylu, perswazji w czasopismach dla młodzieży” – 1999/3-4, itd.), oraz drugie tyle pomniejszych prac naukowych, przekładów itd.; drukowano jego prace np. w Melbourne, Moskwie, Doniecku, Belgradzie, Sofii i syberyjskim Abakanie.

Niegdyś intensywnie uprawiał krytykę literacką: w latach siedemdziesiątych – w „Studencie”, osiemdziesiątych – w „Życiu Literackim” i „Piśmie Literacko-Artystycznym”, dziewięćdziesiątych – w „Końcu Wieku” (w sumie ok. 50 recenzji i szkiców). W ostatnich latach pisywał w lubelskim zinie „Ulica Wszystkich Świętych”, częstochowskiej „Galerii”, „Czasie Fantastyki”. Cały czas drukuje w „Zeszytach Prasoznawczych”, którymi od 2012 roku kieruje. Niekiedy ogłasza poezje – w prasie i różnych wydawnictwach.

Był wychowawcą w internacie, starszym asystentem IBL PAN, dziewięć lat uczył języka polskiego w krakowskim X LO. Wykładał retorykę dziennikarską, stylistykę i kulturę języka polskiego, a niekiedy teorię języka, gatunków dziennikarskich i komunikowania masowego. Interesuje się też polską i rosyjską kulturą masową, filmem i serialem popularnym, zinami i językiem młodzieżowych subkultur.

dr MARIUSZ MACIEJ LEŚ

Ur. w 1974 roku, doktor nauk humani­stycznych w zakresie literaturoznawstwa, specjalność: poetyka i teoria literatury. Miejsce zatrudnienia: Uniwersytet w Białymstoku, Zakład Teorii i Antro­pologii Lite­ratury.

Autor książek „Stanisław Lem wobec utopii” (1998) oraz „Fantastyka socjologiczna. Poetyka i myślenie utopijne” (2008), w których podkreśla aktualność utopii literackiej jako swoistego sposobu myślenia, a także artykułów o literaturze fantastycznej (m.in. o zjawisku cykliczności, intertekstualnym wymiarze SF, apokalipsie w SF), publikacji dotyczących antyutopijnej poezji Herberta, utopijności prób definiowania „Europy”. Współredaktor prac zbiorowych „Herbert i znaki czasu” (2002), „Wilno i świat. Dzieje środowiska intelektualnego” (2002) oraz wznowienia „Teorii listu” Stefanii Skwarczyńskiej (2006).

Członek Zarządu Białostockiego Oddziału Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza.

Zainteresowania badawcze: teoria fikcji i narracji, utopia i pochodne zjawiska literackie, poetyka fantastyki naukowej, powiązania poetyki i ideologii.

dr hab. ADAM MAZURKIEWICZ

(ur. w 1973 r.), pracownik Uniwersytetu Łódzkiego (Wydział Filologiczny). W pracy doktorskiej analizował stulecie istnienia polskiej science fiction, od modernistycznych początków do 1992 roku, przyjmowanego umownie jako data graniczna. W tym bowiem przedziale czasowym polska science fiction w klasycznej postaci swego gatunku wykorzystała i – wydaje się – wyczerpała swoje możliwości. Rozprawa ukazuje ewolucję polskiej fantastyki naukowej oraz zagadnienia poetyki; przedmiotem analizy są m. in. autotematyzm i groteska, świadczące o postawie dystansu twórców wobec tradycyjnie pojmowanej fantastyki, a tym samym, pośrednio, o jej schyłku.

Obecnie zajmuje się badaniami nad popkulturą (głównie kryminałem, fantastyką grozy i science fiction). Opublikował monografie: „O polskiej literaturze fantastycznonaukowej lat 1990-2004” (Łódź 2007) oraz „Z problematyki cyberpunku. Literatura – sztuka – kultura” (Łódź 2014). Autor wielu artykułów z zakresu literatury i kultury popularnej, publikowanych na łamach m. in. „Pamiętnika Literackiego”, „Literatury i Kultury Popularnej”, „Literatury Ludowej”, „Folia Copernicana”, „Folia Litteraria Polonica”, oraz w tomach zbiorowych.

dr IWONA PIĘTA

(ur. 1972), absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim; doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturo­znawstwa (2004). Aktualnie wykładowca w Instytucie Huma­nistycznym Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Krośnie. Zainteresowania badawcze: współ­czesne metodologie badań lite­rackich, proza ostatniego dwudziesto­lecia, literatura masowa, fantastyka w kontekście zjawisk społecznych i kulturowych.

Autorka artykułów w czasopismach i tomach zbiorowych dotyczących SF oraz prozy polskiej po roku 1989, a także książki „Problemy inter­tekstualnego obrazowania w wybranych powieściach fantastyczno-naukowych Stanisława Lema” (Toruń 2002). Intertekstualność jest tu sposobem przekra­czania konwencji tematycznych i struktu­ralnych SF, pomostem łączącym fantastykę z zagadnieniami mimetycznej reprezentacji oraz językiem jako motywem litera­tury fantastyczno-naukowej, a zarazem jej specyficznym medium.

dr EDYTA RUDOLF

Studiowała filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim pod kierunkiem profesora Tadeusza Żabskiego. Uzyskała doktorat na Wydziale Humanistycz­nym Uniwersytetu Wrocławskiego (1998) na podstawie rozprawy o istotach fantastycz­nych obecnych w litera­turze współ­czesnej. Aktualnie pracuje w Instytucie Filologii Polskiej w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej im. Angelusa Silesiusa w Wałbrzychu. Zajmuje się teorią litera­tury, literaturą dziecięcą w kontekście biblio­­te­rapeutycz­nym, literaturą fantastyczną.

Publikacje obejmują książkę Istoty fanta­styczne we współczesnej literaturze popularnej (2000), a także artykuły i referaty na konferencjach ogólnopolskich oraz międzynarodowych (Polska, Republika Czeska), m.in.: Bestiarium w literaturze fantasy (1997), Pojęcie fantastyki. Rekonesans badawczy (1999), Bohater mityczny w literaturze fantasy (2003), Rola książki w budzeniu zainteresowań czytelniczych dzieci „trudnych” (2004), Fantasy dla dzieci i młodzieży (2005), Dzieje bajeczne we współczesnej polskiej literaturze fantasy (na przykładzie „Opowieści z Wilżyńskiej Doliny” Anny Brzezińskiej) (2007), Postaci zakochanych kobiet w fantasy (2008). Publikowała m.in. w „Literaturze Ludowej”, „Literaturze i Kulturze Popularnej” oraz w książkach zbiorowych. Współautorka Słownika litera­tury popularnej (1997, 2006). Współredaktorka „Roczników Naukowych PWSZ w Wałbrzychu”. Przygotowuje pracę na temat alegorii w kontekście historycznym i współczesnych teorii.

dr JERZY ZYGMUNT SZEJA

Ur. 1965, nauczyciel licealny i akademicki. Autor książki “Gry fabularne – nowe zjawisko kultury współczesnej” (RABID, Kraków 2004), która powstała jako praca doktorska w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Redaktor naczelny dodatków edukacyjnych Wydawnictwa Axel Springer Polska.

Prezes Polskiego Towarzystwa Badania Gier (istnieje od 2004 r.), którego zadania statutowe obejmują popularyzowanie i rozwijanie wiedzy o grach – w ujęciu teoretyczno-praktycznym, również w dziedzinie dydaktyki, ze szczególnym uwzględnieniem wartościowych ustaleń naukowych oraz nowatorskich rozwiązań praktycznych i ich zastosowania w edukacji i reedukacji na wszystkich jej poziomach.

---

BYLI JURORZY

Przewodniczący Jury (w latach 2008-2017)

prof. dr hab. ANTONI SMUSZKIEWICZ

(ur. w 1938 r.) – polonista: historyk literatury, krytyk i dydaktyk; emerytowany profesor zwyczajny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W okresie zatrudnienia w szkolnictwie (1962-1974) nauczyciel języka polskiego w szkole podstawowej, zasadniczej zawodowej i technikum budowlanym oraz dyrektor szkoły podstawowej (1972-1974).

W czasie pracy na Uniwersytecie (1974-2008) między innymi wicedyrektor Instytutu Filologii Polskiej (1988), prodziekan (1988-1993) a później dziekan Wydziału Filologii Polskiej i Klasycz­nej (1999-2005), kierownik Zakładu Dydaktyki Literatury i Języka Polskiego w Instytucie Filologii Polskiej (1991-2008). Specjalista w zakresie polskiej literatury dla dzieci i młodzieży, literatury współ­czesnej (zwłaszcza fantastycznej) i metodyki nauczania.

M. in. autor ponad 120 różnych publikacji, w tym książek: Stereotyp fabularny fantastyki naukowej (1980), Zaczarowana gra. Zarys dziejów polskiej fantastyki naukowej (1982), Retoryka współczesnej polskiej powieści histo­rycznej dla dzieci i młodzieży (1987), Stanisław Lem (1995) oraz współautor Leksykonu polskiej literatury fantastycznonaukowej (1990).

Członek m. in. Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza (od 1966) oraz Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (od 1980), przewodniczący Komitetu Okręgowego Olimpiady Literatury i Języka Polskiego w Poznaniu (od 1985), redaktor naczelny „Studiów o Sztuce dla Dziecka” (1985-1994), członek Polskiej Sekcji IBBY (od 1995), członek Polskiego Towarzystwa Reto­rycznego (od 2000), przewodniczący jury Nagrody Literackiej im. Jerzego Żuławskiego (od 2008). Wyróżniony trzykrotnie Nagrodą Ministra Edukacji Narodowej oraz odznaczony Medalem Rady Postępu Pedagogicznego (1967), Złotym Krzyżem Zasługi (1984) oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2006).

LECH JĘCZMYK

(Ur. 1936) – polski eseista, publicysta, redaktor i tłumacz m.in. Philipa K. Dicka, Josepha Hellera, Kurta Vonneguta.
Maturę zdał w 1953. Studiował rusycystykę, trenował judo, do 1969 był w kadrze narodowej Polski.

Jest znawcą literatury science fiction. Był redaktorem w wydawnictwie „Iskry”, gdzie przygotował m.in. 6 tomów antologii „Kroki w nieznane”. Po przejściu do wydawnictwa „Czytelnik” prowadził serię science fiction „Z kosmonautą”. Publikował m.in. w „Fantastyce” (gdzie w latach 1990 – 1992 pełnił funkcję redaktora naczelnego) i „Frondzie”. Obecnie na emeryturze.

MACIEJ PAROWSKI

(Ur. 27 grudnia 1946 w Warszawie), polski pisarz, krytyk i redaktor fantastyki naukowej.

Ukończył wydział elektryczny Politechniki Warszawskiej. Od 1974 dziennikarz: początkowo felietonista, kierownik działu kulturalnego, potem sekretarz redakcji i redaktor naczelny (1981) tygodnika studenckiego „Politechnik”. Od 1977 kierownik działu krytyki i nauki, od 1979 publicysta tygodnika „Razem”. Począwszy od 1968 zamieszczał opowiadania i felietony w „Życiu Warszawy”, „Na Przełaj”, „Kulturze”, „Ekranie” i „Polityce”. Od 1982 kierownik działu literatury polskiej w miesięczniku „Fantastyka” (później „Nowa Fantastyka”), od 1992 do 2003 również jego redaktor naczelny. Obecnie redaktor naczelny dwumiesięcznika „Czas Fantastyki”.

Jako autor science fiction debiutował opowiadaniem Bunt robotów w tygodniku „Na Przełaj”. W 1973 uzyskał wyróżnienie w konkursie „Młodego Technika” za opowiadanie Poczucie pełni. Jego debiutem książkowym była powieść Twarzą ku ziemi. Jego teksty należą w większości do nurtu fantastyki socjologicznej, inspirowanej twórczością Janusza A. Zajdla. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

PAWEŁ MATUSZEK

(ur. 1972 w Żywcu). Miłośnik ekscentrycznej literatury, komiksów, filmów animowanych i Thelemy oraz dziennikarz, publicysta i skrytotwórca, tzn. publikuje opowiadania fantastyczne pod pseudonimem. Studiował Filozofię i Organizację Produkcji Telewizyjno-Filmowej. Współpracował z „Przekrojem”, „Życiem Warszawy”, „Ozonem”, „Aktivistem” i „Fluidem”, gdzie publikował recenzje i teksty poświęcone literaturze.

Od lutego 2006 roku pełni funkcje redaktora naczelnego pisma „Nowa Fantastyka”, w którym również publikuje swoje recenzje. Od zeszłego roku współtworzy internetowy dział recenzji tygodnika „Newsweek”. Pisze tam głównie o komiksach. Nie prowadził, nie prowadzi i nie zamierza prowadzić bloga.

 

WOJCIECH ORLIŃSKI

(ur. 24 stycznia 1969 w Warszawie) – polski dziennikarz, pisarz i publicysta. Od 1997 pracuje w „Gazecie Wyborczej”, gdzie pisze głównie na tematy związane z kulturą masową.

Ukończył studia chemiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował w „Sztandarze Młodych”, Biuletynie Polskiej Akademii Nauk i „Wiadomościach Kulturalnych”, jeden z założycieli pisma „Lewą Nogą”. Publikował również w „Krytyce Politycznej”. W 2005 roku stypendysta wiedeńskiego Instytutu Wiedzy o Człowieku.
Autor książki Co to są sepulki? Wszystko o Lemie wydanej w 2007 oraz opowiadań science fiction opublikowanych w „Nowej Fantastyce”. Prowadzi blog „Ekskursje w dyskursie”.

Autor 5 opowiadań.

---

Sylwetka pomysłodawcy Nagrody

 

dr ANDRZEJ ZIMNIAK

Rocznik 1946, pisarz, naukowiec, publicysta, dr nauk chemicznych. Proza tego autora wyrasta z fantastyki naukowej, lecz dotyczy człowieka i jego odwiecznych problemów, którym musi stawić czoła w każdym ze światów równoległych. Wydał 13 książek – 3 powieści, 8 zbiorów opowiadań, zbiór esejów futurologicznych „Jak NIE zginie ludzkość” i tomik fraszek rubasznych. Opublikował także ponad 100 artykułów popularnonaukowych w prasie i ponad 40 oryginalnych prac naukowych z dziedziny chemii w czasopismach naukowych o światowym zasięgu. Bywalec konferencji naukowych i konwentów literackich, redaktor naczelny naukowego czasopisma sieciowego. Od 1997 r. współorganizator Festiwalu Nauki w Warszawie, inicjator wydania i redaktor książki „Inżynieria genetyczna – u progu nowej ery”.

Uważa, że największym wrogiem człowieka jest nuda, więc oprócz pisania i badań zajmuje się nurkowaniem, fotografią, eksploracją wulkanów i dużo podróżuje.

Oficjalna strona autora: http://zimniak.art.pl