Nagroda Literacka im. Jerzego Żuławskiego

[Szkic o laureatach ‘2010 (Protasiuk, Kańtoch, Orbitowski, Dukaj) odczytany 13.11.2010 r. podczas gali Nagrody im. Żuławskiego w Lublinie, napisany specjalnie na tę okazję przez Michała Cetnarowskiego] Do przygotowania resume tegorocznych wyników nagrody im. J. Żuławskiego zaprosił mnie dobry duch nagrody, Andrzej Zimniak. Propozycja – żeby stało się zadość zasadom przyzwoitości – najpierw oczywiście porządnie mnie zlękła, nie bardzo bowiem wiem, jak mój komentarz miałby dodać coś nowego do wszystkiego, co o nagrodzonych powiedzą utytułowani jurorzy. […]

[Szkic laudacyjny przedstawiony przez prof. Antoniego Smuszkiewicza w warszawskim Domu Literatury dn. 19.10.2010 r.] Gdyby dziś niejaki Czepiec zagadnął na jakimś weselu, lub innej imprezie tego rodzaju, współczesnego Dziennikarza: „Cóż tam, panie, w fantastyce? Science fiction trzyma się mocno!?” A Dziennikarz był nieco bardziej uprzejmy, niż ten ze znanego dramatu i nie opędzał się lekceważąco od zainteresowanego literaturą prostego fana, musiałby niewątpliwie dać odpowiedź twierdzącą: „Tak, mój miły gospodarzu, trzyma się mocno.” I miałby na to dowód […]

[Szkic laudacyjny przedstawiony przez dr. Jerzego Szeję w warszawskim Domu Literatury dn. 19.10.2010 r.] Anna Kańtoch, „Przedksiężycowi” – Złote Wyróżnienie, Łukasz Orbitowski, „Święty Wrocław” – Wyróżnienie Srebrne, czyli co nas straszy w mieście? Obowiązek przedstawienia nagrodzonych utworów, jaki na mnie spoczywa, można zrealizować na dwa podstawowe sposoby. W pierwszym wystarczy przedstawić sylwetkę pisarza i omówić nagrodzony utwór. Drugi jest o wiele trudniejszy i polega na uzasadnieniu takiego a nie innego werdyktu jury. Nie ma przecież posiedzeń ani […]

[Szkic laudacyjny przedstawiony przez prof. Antoniego Smuszkiewicza w warszawskim Domu Literatury dn. 19.10.2010 r.] Chyba żadna inna książka, jako swoiste dzieło sztuki edytorskiej, wydana w ostatnich kilku latach, nie może się równać z Wrońcem Jacka Dukaja, Jakuba Jabłońskiego i zespołu redaktorów Wydawnictwa Literackiego. To dzieło ma kilku autorów. Szata graficzna nie jest tu – jak to często bywa w książkach dla dzieci – tylko dodatkiem, ilustracją, bez której tekst literacki znakomicie się obywa. Tu ona współtworzy dzieło, które bez obrazów […]

[Szkic nadesłany przez dr. Adama Mazurkiewicza, Jurora Nagrody im. J. Żuławskiego] „Kameleon to zwierz, który często zmienia kolor skóry” Kameleon to – po Marsie i Verticalu – kolejna, utrzymana w konwencji fantastycznonaukowej powieść Rafała Kosika, adresowana do dojrzałego (tak wiekiem, jak i – co ważniejsze – czytelniczym stażem) odbiorcy. Pozornie jest to jedna z wielu opowieści o zderzeniu dwu światów: zacofanej cywilizacji, pozostającej na etapie maszyny parowej i feudalnego systemu społecznego z inną, supernowoczesną, która dysponuje możliwościami podboju Wszechświata. […]